تاثیر مدیریت و رهبری بر توانمند سازی نیروی انسانی سازمان ها

 سازما ن ها همواره نياز به تغييرات ريشه اي و خلاقيت ها ي كاري دارند ؛نيروي رقابتي جهاني، سازمان هاي امروزي را مجبور كرده است كه بعد از ده ها سال ادامه روش ها و رويه هاي كاري ثابت خود، روش ها ي كاري جديد را در پيش بگيرند، به گونه اي كه سازمان ها داراي ثبات كاري نبوده واز نوعي ثبات نسبي برخوردارند. و براي اينكه از قافله رقابت عقب نيافتند اكثر اين سازمان ها توجه خود را معطوف به رهبران سازماني كرده و با شجاعت و جسارت خاصي سعي در ايجاد تغييرات بنيادي در درون سازمان دارند، چرا كه رهبري با ايجاد تغيير سروكار دارد. لذ ا وجود رهبري  در چنين نهادهايي مانند دانشگاه ها مستلزم تغيير و تحول ، موفقيت،يادگيري مستمر و توانمندسازي مي باشد. رهبري در سازمان و مديريت، به عنوان چالش قرن حاضر ، مديران سازمان ها بايد الزاما با اين پديده نوپا دست و پنجه نرم كنند  .نقش رهبران  تحريك و بر انگيختن كاركنان با استفاده از چشم انداز  بر اساس ارزش هاي انساني مي باشد تا كاركناني توانمند، داراي بهره وري بالا، متعهد و با انگيزه را تربيت و پرورش دهند . از طرفي ديگر، مهمترين عامل بهره وري در سازمان  ها و در نهايت كل جامعه ، منابع انساني است . ترديدي نيست كه شكوفايي هرجامعه اي در بهبود و پرورش منابع انساني آن نهفته است ؛ بدين سبب است كه مسئولان  با ياري متخصصان و  منا بع انساني توجه خاصي را به پرورش كاركنان مبذول مي دارند .  این مقاله قصد دارد به صورت اجمالی موضوع توانمندسازی ،ریشه ها و عوامل موثر را بیان کند که باعث عدم اجرای موفقیت آمیز توانمندسازی واقعی در سازمان ها می شود. در ابتدا به بررسی ارزش های نهفته در نظریه توانمندسازی، خصوصاً آن مواردی که در محیط های کاری متداول است پرداخته می شود. اگرچه تمرکز اولیه بر روی سازمان های بازرگانی است؛ ولی به طورکلی آنچه که توسط مدیران و کارکنان در اجتماع، شرکت های غیرانتفاعی و نهادهای سیاسی و نظایر آن در رابطه با توانمندسازی به کار می رود را شامل می شود. در اين مقاله تلاش مي شود تا نقش رهبري درتوانمندسازي كاركنان تبيين شود .