مناسب سازی شهرها برای معلولین

پروژه مناسب سازی شهرها برای معلولین نمونه موردی شهر بناب

یكی از اصول پذیرفته شده در بین فلاسفه اصل حركت است. آنها بر این عقیده اند كه جهان سراسر در حركت است و حركت انسان عبارت است از تغییر و تحول و سیر تدریجی هر موجود برای رساندن قوای ذخیره شده در خود به فعلیت. از این رو باید برای كلیه اقشار جامعه امكانات لازم برای سیر و پیشرفت فراهم باشد. افراد معلول و جانباز نیز از این اصل مستثنی نیستند و محیط شهری باید به گونه ای طراحی و مناسب سازی گردد تا بتوانند از كلیه امكانات آن بهره گیرند. براساس تعاریف سازمان بهداشت جهانی، اگرچه فعالیت شخص معلول در پی ایجاد نقص و ناتوانی، در زندگی کاهش می یابد ولی از آنجا که این یک ویژگی شخصی نبوده و در رابطه با محیط زندگی است با مناسب سازی آن محیط می توان تا حد زیادی به مشارکت بیشتر ایشان در عرصه های اجتماعی کمک کرد. شبكه معابر در هر شهر، عامل ارتباطی كلیه فضاهای شهری است كه با مناسب سازی آن برای فرد معلو ل، بسیاری از مشكلات این قشر ا ز جامعه حل می شود. عمده مشکلات این افراد در محیط های شهری به شبکه معابر و مبلمان شهری مربوط می شود. در بسیاری از کشورهای جهان تلاش های فراوانی برای اصلاح و مناسب سازی این موارد با هدف دستیابی معلولان به استقلال فردی و حقوق اجتماعی شان صورت گرفته است. در کشور ما، اگرچه «ضوابط و مقررات شهرسازی و معماری برای افراد معلول جسمی- حرکتی» از تاریخ 6/10/78 لازم الاجرا بوده است، کماکان بسیاری از فضاهای شهری برای معلولین- به طور مستقل و بدون کمک دیگران- قابل استفاده نیست. برای دستیابی به روش مناسب سازی، در ابتدا مشكلات شبكه معابر پیاده و شبكه ارتباطی پیاده و سواره برای معلولین و جانبازان در محله مورد بررسی، در دو بخش خصوصیات فیزیكی و موانع شناسایی می شو د. مشكلات به تفكیك در مورد معابر درجه یك و دو و سه ارائه می شود و سپس راهكارهایی در دو بخش بهسازی و نوسازی به صورت ضوابط و توصیه ها ارائه می گردد. درمبحث خصوصیات فیزیكی سطح، عرض، جنس و شیب طولی و عرضی و در مبحث موانع فیزیكی موانع موقت و موانع دائم بررسی می گردند.