پروپوزال بررسی اثر بخشی آموزش مهارتهای ارتباطی در بهبود روابط بین فردی و تعارضات درون مدرسه ای در دانش آموزان دختر قلدر پایه اول متوسطه شهرت

انسان ذاتاً موجودی اجتماعیست وماهرروزبه گونه های مختلف با یكدیگردرارتباطیم تااندیشه ها،احساسات وتمایلات خود را به یكدیگر منتقل كنیم. میزان علاقه واحترام خود را نشان دهیم ورنج واندوه،شادمانی وخرسندی وشك ودودلی خود را با دیگران درمیان بگذاریم.یك ارتباط ساده یایك مجموعه ارتباطات،خواسته یا ناخواسته، ازپیش تعیین شده یااتفاقی، فعال یامنفعل، به هرحال یكی ازابزارهای كلیدی ارضاء نیازها ،كسب نتایج ومتجلی ساختن آرزوهای ماست. (کول، کریس، 1376)

توانائی برقراری ارتباط خوب به ایجاد روابط بین فردی مثبت و موثر می انجامد و یکی از این موارد، توانائی ایجاد روابط دوستانه است که در سلامت روانی و اجتماعی و روابط گرم به عنوان یک منبع مهم و روابط اجتماعی سالم نقش بسیار مهمی دارد (حاجی آخوندی، زهرا، 1390)

در این میان مدرسه به عنوان اصلی ترین نهاد تعامل و ارتباط بعد از خانواده است که زندگی اجتماعی کودک در آن شکل می گیرد. ولی متاسفانه مدارس بخشی چنان معمولی از زندگی ما شده اند که به راحتی نسبت به نقش استثنائی و خارق العاده آن بی توجه هستیم.مدارس اولین و مهمترین مکان یادگیری هستند که در آنجا لیاقت ها و توانایی هابه بار می نشیند. در عین حال مدارس مکان های حفظ ایمنی، مراقبت، و ترغیب ایجاد تندرستی و اعتماد به نفس و ایجاد ارتباط سالم است که لازمه استقلال در بزرگسالی است. و پرورش شخصیت اخلاقی به عنوان هدف غائی در تعلیم و تربیت، مطرح است و رسیدن به آن پایه، مستلزم توجه به نیازهای روان شناختی و اصول بهداشت روانی شاگردان است.(اتکینسون، مری، 1383).